Czas odpocząć.

Od paru lat decyzje które wpływają na moje życie podejmuję na spontanie. Ta którą podjąłem przed wczoraj w związku z zakończeniem współpracy z Miratransem również można zaliczyć do tego zbioru. Wiem, wiem, nie zachowałem się najstosowniej w oczach mojego pracodawcy, bo ustnie umawialiśmy się na pracę do początku września, ale cóż. Wszystko robię według prawa i w mojej umowie mam dwa tygodnie żeby się z niej wycofać. W końcu jestem wolnym człowiekiem, nie? Powiem Wam że w Kanadzie byłem naocznym świadkiem stylów w jakim kierowcy rzucali pracę. Kluczyki na stół szefa albo właściciela, do tego wiązanka bardzo kolorowych słów, czasami nawet dochodziło do rękoczynów, bez jaj. Niektórzy pracodawcy też potrafią unieść się i to nieźle! Doświadczyłem tego na własnej skórze w Montrealu.

Była taka jedna firma w moim przypadku, ATI (Ajit Transport Inc) która była jedną z najgorszych w jakich pracowałem. Spędziłem w niej dokładnie 4 miesiące ale jak zobaczyłem że kantują na wypłatach szybko zwinąłem manatki. Gdy dowiedział się o tym szef (hindus) i gdy spotkał mnie przy wyjściu gdy odbierałem ostatni czek, spienił się jak pies. Mówi mi że on mi daje pracę a ja jego tak traktuję, że odchodzę bez zapowiedzi i że do czego to podobne! Na to ja że gdyby płacił co obiecał mogłoby być inaczej. Co z tego że jeździłem u niego jak wariat po całej Ameryce (co nie było aż tak złe) żeby zapomnieć o wszystkim z nadzieją że chociaż zarobię jakąś lepszą kasę, gdy na końcu wszystko okazywało się złudzeniem. Przynajmniej w transporcie znam moją wartość i zaciągnąłem go przed sąd pracy. Niestety, po długim czasie odzyskałem tylko część dolarów, które mi wisiał, ale odzyskałem za to odrobinę honoru, którego wtedy ogromnie potrzebowałem.

Tu, w Miratransie wszystko pod względem płac i pracy było OK bez żadnej większej rewelacji, wiadomo: polska firma z coraz większą ilością aut. Co wpłynęło zatem na moją decyzję? Na spontanie trudno to określić. Najbardziej chyba zaczęły mi się dłużyć weekendy i styl pracy w uni europejskiej. Do tego nie ukrywam że objechałem już prawie całą zachodnią Europę i powoli zaczęło mi brakować wyzwania. Owszem, dalej jest fajnie pojechać na Hiszpanię lub do Francji, ale droga powoli zaczyna się robić monotonna. No i prawie cały czas te same miejsca. Cóż, dość! Czas na wakacje, takie prawdziwe, dwu lub trzy miesięczne. Kasy odłożyłem wystarczająco więc czas ją zacząć wydawać.

Ale jak narazie zacznę od zjechania do Polski, bo utknąłem dzisiaj na zagłębiu w Niemczech. Wszystko szło rewelacyjnie do momentu załadunku. Usłyszałem słowa: jutro 8 rano. Do kitu, ale cóż. Załaduję z samego rana i dojadę gdzie dojadę dopóki nie zaczną się zakazy jazdy. Sytuacja jest beznadziejna bo jestem osaczony zakazami z każdej strony. W PL w piątek od 18:00 do 22:00 i w sobotę od 8:00 do 14:00. I teraz w zależności od tego jak będzie wyglądała jazda przez ukochane A2 przez Niemcy i w ogóle o której stąd wyjadę dotrę do domu albo w sobotę rano albo w sobotę po południu.

Zobaczymy!

Wysłane z iPhone'a