Który to już tydzień w trasie?

W sumie chyba dopiero drugi weekend. Nie, trzeci, tylko faktycznie w między czasie byłem ze dwa dni w domu, między dostawą a załadunkiem. Zaczynam powoli się w tym wszystkim gubić. Chodzi o to że dni uciekają, a ja jakbym tego nie odczuwał. Dopiero jak spojrzę w kalendarz, zdaję sobie sprawę z tego jak szybko płynie czas. To jest właśnie to, być w trasie i raz na jakiś czas zjeżdżać do domu. Życie toczy się innym trybem gdy prawie nieustannie przemieszczam się z miejsca na miejsce. Większość ludzkości prowadzi swoje monotonne, choć nie koniecznie nudne, życie w miastach i wsiach. Są jednostki które cały czas mają okazję obserwować, nie tylko za pomocą TV, to co się dzieje w różnych częściach świata. Do tej grupy zaliczam wszystkich co zarabiają na chleb w transporcie dalekobieżnym: drogowym, lotniczym, morskim i kolejowym. Mimo oczywistych różnic wykształcenia i umiejętności, sądzę że można tutaj mówić o podobnych przeżyciach. Oczywistym jest że w pewnym momencie ma się dość podróży, bo nadmiar czegokolwiek potrafi znużyć. Sądze że ludzie, którzy są w moim zawodzie przez pasję a nie ze względu na pieniądze, są ludźmi, którzy mają wielką potrzebę odczucia wolności. I właśnie tacy ludzie, po dłuższej lub krótszej przerwie od zawodu, zawsze będą tęsknić do wolności.

Muszę przyznać że w tym momencie zaczynam być na etapie znużenia. Nie to że to co robię aż tak mnie męczy. Powiedzmy że jazda po Europie z każdym dniem zaczyna być łatwiejsza. Do rangi szofera jeszcze mi daleko, bo mimo że nie jestem już młody, to jestem pewien że wiele musiałbym jeszcze przeżyć żeby im dorównać. Jazda tutaj zaczyna być rutyną. Kręcę się po tych samych terenach ( od czasu do czasu zaliczając coś nowego typu Szwecja lub UK ) i nie powiem ma to swój urok. Powoli nadciąga czas wakacji. Bo największą wolnością jaką dostarcza mi zawód kierowcy to fakt że nie muszę być przywiązany do jednego pracodawcy. Od paru lat mam motto: chcę to pracuję a kiedy coś mi strzeli do głowy, przestaję. Jeszcze dwa miesiące pracy i zasłużone wakacje. Co będzie dalej, jeszcze nie wiem :)

Ze spraw bieżących:
Po Anglii weekendowałem samotnie na parkingu w Béthune we Francji. Czasami zmuszam się do bycia sam na sam. Później kursik do tego samego miejsca co tydzień temu w miejscowości Lahr w Niemczech. Dziwny zbieg okoliczności: dwa tygodnie pod rząd przyjechałem w to samo miejsce z dwóch różnych części Europy. Lubię takie zbiegi okoliczności! I dziś szybki załadunek, gdzie spotkałem się z bardzo miłymi ludźmi. Wszystko trwało 30 minut! Najlepsze było to że przekonałem się po raz ponowny że to nie narodowość świadczy o tym kto jaki jest. Ładowali mnie Niemcy w miejscowości Kehl. Byli bardzo mili i nie przyszkadzało im to że ledwo co wymawiałem pojedyńcze słówka po niemiecku. Teraz sunę do Brukseli, sądzę że jutro będzie nieciekawie bo spojrzałem na mapę i uliczki wyglądają mi na wąskie. Po tym na pusto, do znanego mi już magazynu w Zeebrugge w Belgii, gdzie załaduję w czwartek rano do Hamburga. Ufffff wypełniony mam ten tydzień. I może uda mi się wrócić na weekend do Polski.

Zdjęcia.

1. Przybywa ma mi mini szalików na szybie: brakuje mi Słowacji, Anglii, Luksemburga, Republiki Czeskiej i Szwecji.
2. Wczorajszy widok na A4 jadąc w kierunku Strasbourga we Francji.
3. Niemiecki porządek: tuż za granicą z Francją i za Renem.