Milion wejść na blogu.

Potraktuję to skromne wydarzenie żeby przedstawić mój manifest kierowcy-pracownika.
Jeszcze raz podzielę się z Wami moimi myślami.

Różni ludzie lądują za kółkiem ciężkiego wielokołowca. Jedni zaczynają na rynku pracy z ogromnym entuzjazmem, drudzy przez przypadek a inni dla kasy, którą ten zawód jeszcze przynosi. Charakterów nie brakuje: asortyment nieprzeciętny lub przeciętny, jak kto woli. Sądzę że antropolodzy, których często słucham, z wielką ciekawością, potrafią w świetny sposób określić naszą rzeczywistość. Żeby wszyscy byli tacy rozsądni jak oni... .

Tak serio, czym naprawdę różni się praca, lub nazwijmy to zawodem, kierowcy od rzeczywistości innych użytkowników naszej ziemi? Na czym polega być człowiekiem? Wolę nie wiedzieć. Zauważyłem tylko, że wszędzie nie brakuje oszołomów przekonanych o swoich racjach, będąc pod wpływem emocji lub innych wyimaginowanych myśli, stwierdzeń oraz bardziej niebezpiecznie: ideologii. Wystarczy spojrzeć na naszą klasę polityczną i prędko można dojść do wniosku, że nawet wśród ludzi wykształconych nie brakuje debilizmu. Aktywnie obserwuję faunę polityczną w różnych krajach i ze smutkiem dochodzę do wniosku, że wszędzie jest podobnie. Zawsze wychodzę z założenia iż być otwartym na inny punkt widzenia jest bardziej konstruktywne niż upierać się ślepo przy swoim.

Będąc w jednej z wielu firm w USA podczas rozładunku błąkałem się po rampie i z nudów czytałem wywieszki na ścianie. Utkwiła mi w głowie jedna:  Do something that works and then do it again (zrób coś co działa a później powtórz to). Pomyślałem sobie: i to ma być to? W sumie tak jest. W obojętnie jakiej branży, a nawet już patrząc bardziej szeroko, w życiu cały czas potwarzamy cykl. Dzień, tydzień, miesiąc i tak dalej. Z generacji na generację.

Wiadomo że każda branża ma swoją specyfikę i mimo wolności jaką daje mój zawód popadam w pewną rutynę. Dlaczego więc kierowca ma aż tak bardzo negatywne oblicze w mniemaniu większości społeczeństwa? Cały czas się nad tym zastanawiam.

Moja praca nie jest łatwa. Wymaga organizacji, odpowiedzialości, rzetelności a nawet wytrwania. Muszę dbać o to, żeby być na czas, żeby jeździć bezpiecznie. Przymykam oko na zdenerwowanych użytkowników drogi bo oni nie wiedzą co to jest mieć setki tysięcy kilometrów we krwi. Wracają lub jadą do pracy, żyją swoją rzeczywistością podczas gdy my, kierowcy, jesteśmy w pracy. Mało kto o tym myśli mijając tira w sobotnie popołudnie. Mało kto ma pojęcie skąd lub dokąd, a jeszcze mniej co wiezie choć złodzieje często wiedzą. Tak w ogóle po co tu do cholery jest, że nie można go wyprzedzić i tylko powoduje zator na drodze. Myślę sobie wtedy: bezpieczeństwo przede wszystkim a ich znaki oraz palce skierowane ku mnie świadczą o ich ignorancji.

Milion wejść na mojego bloga. Jestem zaskoczony że udało mi się utrzymać poziom Waszego zainteresowania od ponad roku. Będę starał się to robić dalej. Nie mniej jednak cel, jaki sobie ubzdurałem, już nie pamiętam jak i kiedy, po cichu realizuje się. Tylko psssst, nikomu nic nie mówić. Albo nie, mówcie ile wlezie. Jest coraz więcej blogów związanych z naszą branżą i zawodem, coraz więcej filmów na YT, które uzyskują całkiem niezłe wyniki. Jesteśmy nową generacją kierowców, nabyliśmy dużo wiedzy od prawdziwych szoferów. Nadszedł czas żeby ją przekazać a przede wszystkim pokazać. Pokazać ile poświęceń, wysiłku, serca oraz pasji wkładamy w naszą pracę czerpiąc z tego nie tylko satysfakcję, ale rzetelnie zarabiając na życie.