28 dni sam na sam.

Jak ten czas zasuwa nie ? Nie jestem oryginalny używając tego stwierdzenia ale raz na jakiś czas uważam za stosowne je przytoczyć. Trzeba mieć tę świadomość że koncepcja czasu cały czas istnieje i coraz bardziej doskonale jest wykorzystwana przez ludzi żeby im uciekał bardzo szybko lub też mozolnie dłużył się w nieskończoność. Spędziłem 28 osiem dni w trasie. Muszę się przyznać że nie tyle co wymiękam, ale mam uczucie że nie było mnie w miejscu, które mogę nazwać moim domem, wieki. 28 dni nie jest moim rekordem jeśli chodzi o wyjazd w trasę, ale tutaj w Europie, czas dłużył mi się bardzo, szczególnie pod sam koniec. W Ameryce już raz nie byłem w domu około czterdziestu dni, ale nigdy mimo różnych sytuacji nie miałem aż tak dość jazdy. W sumie jak można nazwać jazdą tygodniowe weekendy trwające ponad 50 godzin?

Ale koniec narzekania. Czas opowiedzieć o ostatnich dniach wyprawy. Cieszyłem się że na sam koniec jadę do Szwecji. Przedłużyło to mój powrót o parę dni ale warto było. Ruszyłem z Czech we wtorek około południa i poleciałem przez wschodnie Niemcy w stronę Świnoujścia, w stronę promu. Ominąłem nieświadomie ogromny majowy bałagan na Śląsku, który w tym roku przybrał postać śnieżycy. Nie wiem czemu ale zawsze mam to szczęście. W głowie debatowałem nad tym czy jechać na Kołbaskowo czy na Gubinek. Przyczyny były różne. Miałem kijowy ładunek który wypychał ściany plandeki na boki tak że wygłądała na dole jak licha beczka i można było śmiało ją zaliczyć do ładunku gabarytowego. Dlatego nie chciałem jechać długo przez Niemcy, bo prawodopodobieństwo złapania mandatu było tylko kwestią czasu. Natomiast znajdując się szybciej w Polsce, czyli jadąc na Gubinek, trafiałem na zakaz jazdy ze względu na święto. No i oczywiście jadąc przez Polskę od momentu przekroczenia granicy nie podlegam już zasadzie płacenia z kilometra tylko płacą mi beznadziejną diętę która wynosi 23pln na dobę. Opłata za winietę dobową dającą prawo jazdy samochodowi ciężarowemu po Polsce wynosi 43pln. Czyli prawie dwa razy więcej niż płacą nam kierowcom. ... ... ... ... Nawet nasz rząd (bo to on ustala diety dzienne) bardziej sobie ceni pracę maszyny niż pracę kierowcy. A to że niektórzy pracodawcy to wykorzystują to już inna sprawa. Mam ochotę zabluźnić ale wstrzymam się. Ostatecznie pojechałem na Gubinek, bo wolałem spać w Ojczyźnie. Straciłem może jakieś 30 pln robiąc to ale zaoszczędziłem sobie ryzyko zarobienia mandatu minium 50 euro. Czasami trzeba lawirować. Chyba znów narzekam? Płynie we mnie krew Polaka.

Wracając do Szwecji. Ciut niepewnie jechałem na prom. Nie to że się czegoś bałem: już nie pierwszy raz płynąłem promem. Ale wiadomo, nowe miejsce znaczy zawsze odrobinę dobrego strachu. Zresztą przekonałem się że procedura związana z przepływem na drugą stronę jest ciut inna w Kanadzie i w Polsce. Podjechałem pod prom i zaciągnąłem języka u pierwszego lepszego spotkanego kierowcy. Trafiłem na przyjaznego i wszystko ładnie mi wytłumaczył. Nawet poszedł ze mną po bilet. Później na promie wypiliśmy razem browara :D. Wiele można się nauczyć od innych kierowców. Do Szwecji płynąłem małym Kopernikiem natomiast wracałem ogromną Polonią. Full wypas. Byłem na serio pod wrażeniem. Myślałem że płynąc do Nowej Funlandii w Kanadzie znajdowałem się na super promie lecz to co zobaczyłem było jeszcze lepsze. Obsługa bardzo miła i przyjazna, jedzenie więcej niż zjadliwe, do tego pełno różnych atrakcji typu mini kasyno, pub, bar sklep i nawet chyba dyskoteka. Do tego nasze piękne dziewczyny w obsłudze.

Pobyt na lądzie szwedzkim był dość krótki. Przypłynąłem w czwarek rano i odpłynąłem wieczorem tego samego dnia. Miałem dokładnie 4 godziny jazdy od promu w miejsce rozładunku (Jonkoping) i wracałem na pusto, więc wszystko zmieściło się w dziewięciu godzinach jazdy lub czternastu godzinach pracy. Krajobrazy południowej Szwecji niewiele różnią się od polskich. Zielono, lasy, pola ale jest stanowczo czyściej. Do tego bardzo spokojny nastrój. Wszędzie pusto, mimo że tu i ówdzie czuć i widać znaki życia. Później zrozumiałem czemu wszystko wydawało mi się tak bardzo spokojne. Całkowity brak reklam przy drogach. W paru miasteczkach przez które przejechałem też nie zauważyłem krzyczących i pstrokatych bilboardów. Owszem można było spotkać szyldy róznych firm takich jak stacje paliw ale nic wspólnego z komercyjnym praniem mózgów obywateli. Zaimponowało mi to bardzo. Misteczka bardzo fajnie integrowały się w krajobraz. Na drogach wszyscy użytkownicy bardzo rozsądni i spokojni. Policji nawet nie zauważyłem. I najważniejsza rzecz : wszyscy mówią lub rozumieją po angielsku. Ale dosłownie wszyscy! Nie chciało mi się wierzyć kiedy polscy kierowcy na promie mówili mi że nawet w fabryce każdy rozumie angielski, ale tym razem nie ściemniali tylo mówili prawdę. I nie wiem czy trafiłem na taką firmę gdzie dostarczałem towar czy wszędzie tak jest: Pani która mnie obsużyłą zwracała się do mnie z wielkim uśmiechem i dużą życzliwością. Więc jak na pierwsze wrażenie Szwecja bardzo mi zaimponowała. Szkoda że nie pojechałem dalej na północ i nie poznałem innych krajobrazów ale sądze że jak na początek wystarczy. Doświadczenie było bardzo pozytywne.

Zdjęcia :

Pierwszy raz opuszczałem Polskę drogą morską i tak wyglądał zachód słońca nad Bałtykiem.

Tak przywitała mnie Szwecja : 

A tutaj prom którym wracałem :

Trzeba było cofać na prom.

Dałem radę mimo że ciasno. Naprowadzał mnie pracownik Unity Line i trzeba przyznać że chamsko krzyczał.

Bilecik.

Cumujemy w Świnoujściu:

Teraz jestem już w domu. Nareszcie. Będę tutaj bawił ponad tydzień. Należy się. Mam parę spraw do załatwienia takich jak wyrobienie sobie paszportu kanadyjskiego który niedługo mi wygasa. Jestem bardzo ciekawy ile mi to czasu zajmie. Wyrabiałem już w Montrealu polski paszport i cała procedura pięć lat temu trwała aż 6 miesięcy. Zobaczymy jak z tym poradzi sobie Kanada. No i sądzę że w przyszłym tygodniu zrewanżuję się i zastąpię moją ciszę conajmaniej dwoma filmikami. W końcu nie było mnie przez 28 dni i dość dużo nakręciłem. Mam też pomysł na parę wpisów na bloga więc bądzcie cierpliwi.