Mexico.

Odpoczywam, załatwiam sprawy, tworzę filmiki które wrzucam na Youtoube. Tak można w skrócie opisać mój wolny czas w domu. Byłem w Warszawie wyrobić sobie kanadyjski paszport i przy okazji zgubiłem dowód osobisty. Coś za coś, nie? Albo lepiej: to cena mojego rozkojarzenia gdy jestem w tym mieście i udaję się nad Wisłe celem wysączenia paru piw. Na szczęście trafiłem na bardzo uczciwą osobę która go znalazła w warszawskim metrze. Nawet odnalazła mnie w internecie tutaj na blogu. Świat jest maluteńki, przekonałem się o tym już nie raz. Jeszcze raz serdecznie dziękuję! 

Według zwyczaju: czas na wspomnienia, które tym razem zasugerowali mi widzowie. Wypadło na Meksyk i wszystko co o nim wiem. Miałem okazję być tam parę razy i widziałem to państwo z różnych stron. Po raz pierwszy znalazłem się tam w wieku dwudziestu pięciu lat. Pojechałem do mojej dziewczyny, którą poznałem sześć miesięcy wcześniej w Montrealu. Wylądowałem w Mexico City i byłem całkowicie zdany na młodą, uroczą dziewczynę. Gringo (gringo to dla obywatela Meksyku biały Amerykanin), czyli ja, który ani me ani be po hiszpańsku, w jednym z największych miast na całym świecie. To doświadczenie niesamowicie ukształtowało we mnie chęć zwiedzania. Odbyłem drogę z Mexico City, przez Cuernavaca (gdzie Monica studiowała), do Acapulco autobusem. Widoki przepiękne, sporo gór i wszędzie było widać dużą, ogromną przepaść między biednymi a bogatymi. W Meksyku dość często widuje się bezdomne pięcioletnie dzieci, które opiekują się tak samo bezdomnymi, jeszcze młodszymi dziećmi. Sądzę że na tej autostradzie zobaczyłem więcej luksusowych i wypasionych aut niż na jakiejkolwiek autostradzie w Kanadzie czy w USA. Nie wspomnę też, że w nocy na autostradzie można spotkać ludzi prowadzących bydło więc generalnie w Mekysku unika się jazdy nocą. Monica należała do dość bogatej rodziny: jej ojciec sprzedaje opony Michelina i opowiadała mi, że już nie raz bandyci chcieli porwać jej matkę żeby później żądać okupu. Na szczęście nigdy im się nie udało. Uderzyła też moją wyobraźnię opowieść o jej znajomym ze szkoły za którym cały czas jeżdżą 3 SUVy z ochroniarzami. Matka tego kolesia jest wspówłaścicielką rozlewni Coca-Coli w Mekysku. Monica dziś już nie jest moją dzieczyną ale do tej pory utrzymuję z nią bardzo miły i regularny kontakt. Co mnie najbardziej cieszy to fakt, że jest weterynarzem bo po prostu kocham zwierzęta.

Inna rzeczywistość Meksyku. Wakacje w stylu "all inclusive": nigdy więcej! Cóż. Full wypas. Żarcie i alko bez limitu. Aż głupio było mi chodzić do bufetu wiedząc że w tym kraju masa ludzi żyje w biedzie. I ta masowa turystyka jest trochę odrzucająca. Wszystko na jedno kopyto: zjedz, napij się, pojedź w znane i słynne miejsca żeby pstryknąc fotkę i móc później pokazać innym, że się było. Zauważyłem że większość ludzi nawet nie słuchała tego co mówi przewodnik tylko właśnie wpadała w szał pstrykania zdjęć. Ta forma zwiedzania jest ok ale obecność innych turystów, nie zawsze z dobrymi manierami, potrafi być denerwująca.

No i oczywiście Meksyk od strony transportu. Kanada, Meksyk i USA mają podpisaną umowę NAFTA ( Nort American Free Trade Agreement) gdzie słowo free jest tylko wielkim wystawionym palcem w kierunku dwóch pierwszych krajów. Nie będę rozwijał moich poglądów politycznych tutaj na blogu bo prawdopodobnie wywołają one niezła burzę; powiem tylko, że przeważnie w tego typu umowach korzysta najbardziej silna strona i w tym przypadku to USA. Meksyk to doskonałe zaplecze taniej siły roboczej a Kanada jest ziemią z ogromnymi zasobami surowców które są niezbędne dla nieograniczonych konsumentów. Zresztą cała ta umowa polega na tym, że tylko niektóre towary mogą przekraczać granice bez cła i w większości przypadków decydują o tym amerykańscy politycy którzy są pod wpływem ogromnych firm lobyistycznych. Kto ma więcej kasy ma większe wpływy. Nazywam to ukrytą formą korupcji z którą teraz i tak już nikt się nie kryje. Ale wracając do transportu. Często ciągnąłem towar z Kanady który docelowo miał się znaleść w Meksyku i odwrotnie. Dowoziłem go niestety tylko do granicy Meksyku ze Stanami. W teorii od paru lat firmy transportowe mają prawo poruszać się na obszarze wszyskich trzech krajów, ale żadna firma ubezpieczeniowa nie zechce ubezpieczyć amerykańskiego lub kanadyjskiego trucka wraz z ładunkiem żeby udał się do Meksyku. Dlatego, wszystkie większe miasta wzdłuż granicy amerykańsko-meksykańskiej są ogromnymi skupiskami magazynów logistycznych. Największe z nich to Laredo w Teksasie. Uwielbiam tę chwilę gdy stoję w tym mieście na światłach i w jednej lini na trzech pasach stoi amerykański, kanadyjski i meksykański truck. Ruch jest niesamowity. Rzeka której nigdy nie da się zatrzymać. 

Kilka razy udało mi się tak że miałem dzień wolnego w tych mistach na granicy i udałem się rowerem do Meksyku. Nie szukałem róznych dziwnych przygód i rozrywek, chciałem tylko się przejechać i poczuć inny kraj. Tym sposobem na rowerze przekroczyłem już granicę miedzy Meksykiem i USA na rowerze w Laredo,TX oraz w Nogales,AZ. Zresztą powiem Wam że na południu Stanów większość ludności to latynosi i hiszpański wypiera coraz bardziej angielski. Czy już mówiłem że uwielbiam hiszpański ?

Zdjęcia : All inlcusive. Riviera Maya Cancun Mexico. Chichen Itza.

Dolatujemy do Cancun :

Za granicą  w Meksyku na rowerze : 

8 km za granicą już w Meksyku. I tuaj złapałem gumę na rowerze. Ja mam naprawdę szczęście!

Na tym trucku z Meksyku przyjechały limonki, władowali mi je na moją naczepę i poleciałem do Kanady.