Powrót do kraju.

Budzik odzywa się o 2:15 rano. Zirytowany, szukam go nerwowo. Nie spię już od piętnastu minut i szykuję sobie śniadanie. Prawie zawsze budzę się przed budzikiem i najczęściej właśnie tak jest że wkurzam się niby to na alarm ale bardziej sam na siebie że go za wczasu nie wyłączyłem. Poczucie obowiązku wyrobiło we mnie wewnętrzny zegarek.

... 2 dni wcześniej przy załadunku towaru który ciągnę do Polski.

Dostałem go z przedmieść Bordeaux, Bassens we Francji do Olsztyna. Guma na oponki do fabryki Michelina. W tym miejscu już ładowałem parę ładnych razy i podjeżdżając tam ponownie po dwóch latach wpadłem w stan pewności i lekkiej zadumy. Ciekaw byłem czy spotkam te same twarze i ciekaw byłem czy w ogóle będę sam je pamiętał. Wchodząc na spedycję miałem już gotową Cmr-kę, oczywiście podpisaną. Denerwuje mnie to cholernie że niektóre firmy, przed załadunkiem, żądają dokument Cmr już podpisany. Mam zwyczaj czytać to co podpisuję a nie podpisywać puste pola. Jak narazie nie trafiłem na oszustwo, na szczęście, bo zawsze, jeśli to możliwe, liczę towar. Wchodząc na spedycję w miejscu wysyłki poczułem jakbym cofnął się w czasie. Nic się nie zmieniło : obsłużył mnie ten sam bardzo schludny facet o poważnej minie, tłumacząc mi po angielsku, z tragicznym francuskim akcentem, gdzie jest rampa pod którą mam się wycofać.
Chyba nie zauważył że mówiłem do niego po francusku. Właśnie tak wygląda monotonny świat. Codziennie ta sama praca, codziennie to samo i w pewnym momencie ludzie gubią poczucie rzeczywistości. Guma ładowana we wtorek rano i mająca być około 2500 km dalej w piątek na 11am.
Nie wiem czy Michelin pracuje w trybie JUST IN TIME ale powiedzmy że termin dostawy nie daje dużego pola do manewru. ( Just in time to koncepcja która używa samochody ciężarowe jako magazyny... Utrzymanie magazynu jest kosztowne i wiele firm wykorzystuje firmy transportowe jako mobilne magazyny. Fabryka ma z góry ustalone kiedy towar jest jej potrzebny i biada przewoźnikowi który sprawę zawali).

Stąd też właśnie mając dość małe okienko nie ociągałem się z jazdą tylko wstawałem o różnych porach dnia, kręcąc pauzy tylko takie jakie wymaga prawo po to żeby jak najszybciej znaleść się w Polsce. W razie jakiejś awarii, korku czy cholera jeszcze wie czego miałbym pole do manewru.

I tym sposobem stoję sobie za Gnieznem, mam 280 km do celu a mógłbym już z tąd ruszać o północy ;). Nie zrobię tego :p. Zacznę o 4 rano, dojadę najpóźniej o 9 chodź sądzę że wcześniej ale lepiej być ostrożnym. Później najprawdopodobniej week end w domu bo Daf którym jeżdżę ma małe problemy : kopci czasami na niebiesko więc muszę wracać na bazę. No nie będę się skarżył :D

Wjazd do Polski był wzruszający, nie wiem, zawsze tak jest. Człowiekowi robi się lżej, weselej. No i trafiłem na tłusty czwartek :D

Zdjęcia :
1,2 : Rozładunek stali w Homburgu DE
3 : Spotkanie francuskiego kierowcy który lubi Québec :) to jego Daf i o dziwo quebecka rejestracja za szybą! Świat jest MALUTKI!