Bezdroża Nowego Meksyku.

Wracając z Nogales w Arizonie, z granicy z Meksykiem, najprostsza droga na północny wschód kontynentu prowadzi przez właśnie te tereny. Pierwsze zdjęcie jest jeszcze na autostradzie I10. U stóp tego pasma gór znajduje się miejscowość Las Cruces. Przełęcz, przez którą przejadę jest na wysokości mniej więcej jednej trzeciej zdjęcia od lewej strony. Takie łagodne wgłebienie na horyzoncie, które w rzeczywistości jest dość męczącym podjazdem.

Na przedmieściach Las Cruces spotkałem tego oto rekina. Ze względu na bliskość granicy z Meksykiem takich patroli jest bardzo dużo. Mogą zatrzymać teoretycznie każdego, który wydaje im się podejrzany. Dużo takich aut i innych jeepów poluje na nielegalnych imigrantów na pustyni. Widziałem też parę dronów kręcących się na niebie.

A tutaj już na górze. Przełęcz San Augustina. Nie powiem, całkiem przyjemne miejsce. Ten powrót, w ogóle cała trasa są prawdziwymi wakacjami i nie mając napiętego terminu dostawy dość często staję rozprężać kości i podziwiać scenerię dookoła.

Ta sama przełęcz tylko teraz patrzymy w stronę, w którą ustawione jest Volvo czyli nosem w dół. Tak, będziemy zjeżdżać z górki w dół i pod mgłą tam daleko jest ogromna równina.

Na której znajduje się granica. Że co? Uhm, coś podobnego do granicy: tak zwany CHECKPOINT. Jest to jeszcze jedna siatka ochronna, której używają Amerykanie przed napływem nielegalnych imigrantów z Meksyku oraz przemycaniu narkotyków. W ubiegłym roku deportowano około pół miliona ludzi. Takich punktów jest sporo. Są położone równolegle do granicy z Meksykiem tylko dalej w głąb kraju. I pracownicy Border Patrolu zadają pytania oraz często sprawdzają tożsamość.

Droga US54 jest bardzo uboga jeśli chodzi o miejscowości. Od Las Cruces na południu do Santa Rosy na północy, jest ich nagle może z pięć. Oto jedno z nich. Carizzozo. Stanąłem sobie tu na pauzę, wszedłem na stację coś kupić i stwierdziłem że życie odbywa się po hiszpańsku. Fajnie! Pewnie że do mnie białego raczej mówią po angielsku bo jestem gringo ale i tak lubię podsłuchiwać ich rozmowy, z których co nie co rozumię.

Zrobiłem sobie małą przechadzkę poboczem, może jakieś pięćset metrów za miasteczko i niestety tutaj też przyciągałem uwagę ludzi w samochodach.

Za Carrizozo góry robiły się coraz rzadsze i oddalone na horyzoncie. Pustki, pustki i pusta droga!


Końcówka. Za tymi ciekawymi płaskimi górami miejscowość Vaughn i już tylko 60km do autostrady.

Na sam koniec w miejscowości Santa Rosa, przejechałem z 3 kilometry kultową drogą US66. Nie wiem co w niej kultowego, chyba to że wszędzie wykorzystują tę nazwę żeby przyciągnąć turystę. I tyle zwiedzania na dziś. Teraz zostaną mi już tylko 2 i pół dni jazdy i będę w domu w Montrealu. Po drodze raczej nic ciekawego już nie zobaczę. Przekroczę tylko granicę w Detroit tylko po to żeby odświeżyć sobie pamięc drogą przez Ohio. Tak dla odmiany.

Ten wyjazd był rewelacyjny pod każdym względem. Odwiedziłem fajne tereny, za którymi tęskniłem, ładunki były bez napięcia a co najważniejsze że rozładunek i załadunek wypadł idealnie. Do tego wszystko na legalu z obowiązkową pauzą i tak dalej. Prawie 9 tysięcy kilometrów w 9 i pół dni pracy. Pięknie, pięknie, pięknie. No tak, zakładam że nic się nie stanie przez te dwa dni, które jeszcze są przede mną. A w transporcie : NIGDY NIC NIE WIADOMO!